Maratonci pobijedili nove filmske hitove

Iako je savremena produkcija donijela filmove sa nevjerovatnim scenskim efektima, kostimima i šminkom, publika i dalje ne zaboravlja stare filmove koji se gledaju “milion puta”.

“Lajanje na zvezde” (Zdravko Šotra), “Maratonci trče počasni krug”( Slobodan Šijan), “Ko to tamo peva” (Slobodan Šijan), “Otac na službenom putu” (Emir Kusturica), samo su neki od filmova koji su sa odličnom glumačkom ekipom ostavili neizbrisiv trag u srpskoj kinematografiji.

Glumica Narodnog pozorišta Republike Srpske Miljka Brđanin-Babić, koju je banjalučka publika imala priliku da gleda u mnogim predstavama nacionalnog teatra, smatra da se i u novijim ostvarenjima posvećuje dosta pažnje glumi, te da savremene tehnologije nisu umanjile posvećenost glumi.

– Sa nostalgijom gledamo na klasike, pa ih to možda više izdvaja od današnjih filmova. Stariji filmovi zaista se mogu gledati milion puta, ali vjerujem da će i neki današnji filmovi to dočekati – kazala je Brđanin-Babić.

Dodaje da se gluma mijenja i napreduje, kao i tehnologija, pa se nada da će svi glumci moći u budućnosti da isprate i jedno i drugo.

Na popularnost filmskih klasika osvrnuo se banjalučki reditelj i producent Zoran Galić.

– Naš odnos prema starim filmovima zapravo je odnos prema nekoj prošlosti iz koje smo selektovali negativne stvari i čini nam se ugodnija nego sadašnjost – kazao je Galić.

Dodaje da današnji filmovi profitiraju od novih tehnologija, posebno od specijalnih efekata, blještave scenografije i zanosnih kostima.

– Dobar film čini sve to i još mnogo čega drugog i taj “tajni recept” ili funkcioniše ili ne funkcioniše, bez obzira na to da li su filmovi novijeg datuma ili su klasici – naglasio je Galić.

Slično mišljene dijeli i mladi banjalučki reditelj Petar Bilbija, koji je na velikom platnu predstavio animirani film “Stepenište”. Smatra da su napredovanje tehnologije, potrošačko tržište i digitalni formati plasirali obimniju produkciju.

– Svjetska filmska produkcija je zbog uvođenja digitalnih formata znatno obimnija i potrošački orijentisana, pa je samim tim i većina filmova koji se plasiraju na tržište nešto što ne može da zadovolji gledaoca koji od filma očekuje više od dva sata zabave – kaže Bilbija.

Naglašava da postoji ogroman broj filmova u kojima su tehnologija i efekti riječi filmskog izraza, a ne marketinški trikovi, te da od gledalaca zavisi da li su spremni da lični izbor filmova prepuste industriji, festivalima ili nečemu trećem.

– Kao i u većini drugih sfera, na gledaocu je da pronađe i profiltrira ono što za njega predstavlja kvalitet, zatrpan u gomili proizvoda. Dostupnost filmova nikada nije bila lakša – objasnio je Bilbija.

Banjalučki reditelj, autor filma “32. decembar” Saša Hajduković, kaže da u njegovom slučaju godina proizvodnje filma ne igra veliku ulogu, te da neke stare, ali i nove filmove gleda više puta.

– Nekada se pravilo manje filmova i činjenica je da su oni bili glamurozniji, ali ne mislim da je to što su sada manje glamurozni loše – kaže Hajduković.

Prisjetio se filmova koji su na njega ostavili upečatljiv utisak na prvo gledanje i koje uvijek može da gleda.

– Svejedno da li to bilo “Smrtonosno oružje” Ričarda Donera ili “Život je lijep” Franka Kapre. Uvijek ima dobrih i loših filmova – smatra Hajduković.

Hičkok, Čaplin, Anderson

– Vjerujem da se filmovi Pola Tomasa Andersona, Alfreda Hičkoka i Čarlija Čaplina danas gledaju sa istim žarom i onom željom da ih “gledamo po stoti put”. Pregršt je drugih autora za koje imamo sreću da živimo u njihovo vrijeme, kao što je jako mnogo i “starijih” filmova koji nikako da “ostare” ili “zastare” – kaže Zoran Galić.

Izvor: Glas/Aleksandra Madžar