Stari zanati u Banjaluci na izdisaju

Zanati koji su decenijama mnogim Banjalučanima bili glavni izvor prihoda, sve više odlaze u zaborav. Majstori koji su sugrađanima godinama pružali usluge stavili su katance na svoje radnje.

Vunovlačar Goran Irić prkosi vremenu. Jedini registrovani vunovlačar na području Banja Luke taj posao obavlja 39 godina, a zanat je naslijedio od djeda. Tradicija vunovlačarstva je u njegovoj porodici, kaže, duga.

“Ja se bavim češljanjem vune, to je jedan tradicionalan stari zanat kojim se prerađuje vuna, ošiša se sa ovce, 4,5 mjesec pa se opere, pa kad se opere onda se donosi kod mene ovdje na preradu, na ovu mašinu koja je stara 100 godina. Onda se od toga prave, prede se pa se prave priglavci, čarape, prave se vuneni jorgani, jastuci, dušeci”, rekao je Goran Irić, vunovlačar.

Goranov primjer slijedi i obućar Nenad Šobot. Ovim poslom bavi se više od 20 godina.

“Ja kad sam bio mlad tamo sam učio najmanje godinu ipo dana i onda sam savladao tako da sam nastavio raditi. Malo zanata, nema više zanatlije već ove naše generacije, gotovo. Nema učenika da prihvati taj posao”, kaže Nenad Šobot, obućar.

Obućarska radnja Irina već 25 godina radi i opstaje u Banja Luci. Kako kaže vlasnik, bave se i izradom ortopedske obuće.

“Bavimo i izradom ortopedske obuće za invalide. Imamo ugovor za Fondom zdravstvenog osiguranja. Nas nema puno, nekih 7 obućara koji se bave izradom ortopedske obuće”, kažu iz obućarske radnje “Irina”.

Prema podacima iz zanatasko-preduzetničke komore, na području grada Banja Luka registrovano je 30 ljudi koji imaju status starog zanata, dok je na nivou Republike Srpske taj broj 50.

“Mi moramo zaista najozbiljnije sve uraditi da bi sačuvali te stare zanate od izumiranja. Da se zaista prema tim starim zanatima nekako zaštitnički ponesemo i da oni dobijaju bespovratna grantna sredstva koja će ovaj njih relaksirati i njihovo poslovanje”, kazala je Žana Arsić, predsjednik Zanatsko-preduzetničke komore regije Banjaluka.

Zanatlija je sve manje, a stari zanati kao da nikome nisu interesantni. Postavlja se pitanje, hoćemo li za 5 ili 10 godina imati zanatlije kod kojih ćemo moći popraviti sat, obuću ili nešto slično. Oni koji još uvijek rade ove poslove dokazuju da tradicija živi onoliko koliko se prenosi na nove generacije.

Izvor: ATV