“Misionarenje” novi roman Aleksandre Broćete

Roman “Misionarenje”, deseta knjiga književnice Aleksandre Broćete, nedavno je izašao iz štampe u izdanju banjalučke “Besjede”.

Tim povodom, Broćeta za “Nezavisne” kaže da je trenutak završetka pisanja desete knjige predivan jubilej za književnika.

“Posebnost zadovoljstva predstavlja činjenica da je proteklih deset godina ukrašeno sa deset objavljenih knjiga. Niska književnih bisera sačinjava moju literarnu ogrlicu protkanu Božjom blagodati, darom i inspiracijom. Roman “Misionarenje”, peti dio, obogaćen je novim ličnostima, trećom generacijom potomaka srpske, ruske i grčke porodice. Naslov romana kao duhovna inspiracija i simbolika življenja u pravoslavnoj vjeri je željeni putokaz svakom čovjeku na životnim uzbrdicama”, otkriva Broćeta.

Kako ona dodaje, spoznaja o apostolskom misionarenju hrišćanstva je inspiracija za misionarenje humanošću i ispravnošću životnih odluka na uzavreloj planeti, koja strmoglavo juri prema moralnom, duhovnom i ljudskom ambisu.

“Misionarenje predstavlja želju, stav, odlučnost i kao razvejana zastava kreće se u prvim redovima, najčešće nevidljivo, a izuzetno snažno i odvažno. Imala sam ogromnu čast tokom mog života sresti istinske misionare, čestite, vrijedne i humane ljude, koji najčešće nisu svjesni ličnog misionarenja, što je na neki način dobro, jer gordost često mijenja čovjeka, kao nesavršeno biće”, ističe Broćeta.

Roman “Misionarenje”, kaže Broćeta dalje, na jasan način prikazuje žrtvu iz ljubavi.

“Stvarnost ili mašta, slojevitost muško-ženskih odnosa u modernom svijetu svakodnevno stavljenih na iskušenja i rijetkost požrtvovanosti je apsolutna želja za Božanskom ljubavi, koja živi u ljudskim srcima. Dva braka sa sličnim problemima, različitih stilova života i potomcima, koje je Bog spojio, oslikava jačinu vjere i dubinu misionarenja. Istinski misionar je svaki čovjek koji služi kao primjer”, govori književnica.

Recenziju za njen novi roman napisao je Miladin Berić.

“Putevi Gospodnji su nepredvidivi, iako zapisani u nevidljivom i neopipljivom, tako da svako nosi svoj krst onako kakao misli da treba da ga nosi. Naravno, pragovi postupaka, etike, vjere, promisli i dobrote nisu svima isti, a puteva je mnogo. A još i više stranputica. Iz tog razloga je teško hodati lavirintom života, a nemati jasan putokaz. O tom putokazu, bar kako ga ona zamišlja, pripovijeda autorka u svom novom romanu “Misionarenje”, koji proizlazi iz ranijih njenih romana, posebno iz “Blagoslova”. Kažemo proizlazi, jer oba romana imaju manje-više iste glavne i sporedne junake i sličnu tematiku, razvijajući priču manje u prostoru, a više u vremenu”, stoji u Berićevoj recenziji.

Ako je ranije Broćeta svoje junake i radnju i znala da prostorno premjesti van pravoslavnog trougla (primjera radi u Los Anđeles), dodaje recenzent, ovaj put se strogo zadržava na pravoslavnoj transverzali Grčka, Srbija, Rusija.

“Put nade i vjere je popločan kockicama, koje se slažu u mozaik. Od “Vjerujem” pa do “Misionarenja”, Broćeta priča priču o širokim pravoslavnim dušama, koje su prizemljene, ali i lebde, u trouglu Beograd, Moskva, Solun (Meteori), mada se ovaj trougao zna i proširiti prema Piteru (Sankt Peterburgu) i Atini. Od “Vjerujem” pa do “Misionarenja” sklapa se jedinstven mozaik posmatranja tri generacije, koje žive, ali i odgajaju se saglasno pravoslavnoj vjeri, vjeri koje je sve više iz romana u roman, tako da svoju kulminaciju doživljava, odnosno postaje, najizraženija u petom nastavku (Misionarenju) ove, sada možemo već reći sage”, piše Berić.

Berić navodi da roman “Misionarenje” odlikuje i naglašen putopisni izražaj, koji čitaocu jasno približava pažljivo birane turističke destinacije.

“Naime, za razliku od ranijih nastavaka, koji su sporadično predstavljali razglednice srca pojedinih krajeva Rusije, Grčke, Srbije i Republike Srpske, “Misionarenje”, između ostalog, predstavlja i poetizovan vodič po manastirima Republike Srpske, pogotovo njenog hercegovačkog dijela, koji obiluje pravoslavnim svetinjama”, zapisao je, između ostalog, Berić.

Izvor: Nezavisne