Kako je “Mali borčev” postao banka: Banjaluka nekad i sad (25)

Kada mi je urednik ovog portala poslao “viber poštom” fotografiju nekadašnjg Stadiona sportskih igara, kroz glavu mi je prošla cijela epoha. Izgrađen početkom 50-tih prošlog vijeka, a srušen u junu 2002. godine ovaj – pomalo izrabljen i otrcan termin – hram sporta bio je objekat oko kojeg se okupljala banjalučka mladost. Posebno ona talentovana za tzv. “male sportove” kao što su rukomet, košarka, mali fudbal, boks…

Sa ovog terena kasnije su se “izrodili” olimpijski šampioni, kontinentalni prvaci i – zvuči pomalo patetično – istinske sportske vedete. Kapacitet (betonskih) tribina bio je oko 3.000 gledalaca i gotovo je uvijek bio popunjen kada su igrali rukometaši Borca. Generaciju predvođenu nenadmašnim dr. Karadžom, Perovićem, golmanom Jovićem, Bezrodnikom i drugim i njihove susrete, po pravilu, pratile su krcate tribine a navijače je predvodio nezaboravni Hasan. Starijim sugrađanima Hasan je ostao u memoriji po specifičnom navijanju tokom cijelog toka utakmice.

Dok su rukometaši Borca svoje domaće susrete igrali nedjeljom u 11 časova gradske ulice i bašte su bile puste i prazne. Život se vraćao po završetku rukometnih utakmica. Isti je “slučaj” bio i za vrijeme nastupa boksera Slavije ili košarkašica “Mladog krajišnika”.

Kada su se ovi klubovi preselili pod svodove dvorane “Borik” na SSS se treniralo, a igrao i mali fudbal. Jedan od aktera turnira u malom fudbalu bio je Enver Kučuković poznatiji po nadumku Tender. Ovaj profesor fizičke kulture bio je pravi žongler u ekipi “But” i ostavio je dubok pečat na istoriju banjalučkog sporta.

Tender od rata živi u Norveškoj, a kada je čuo da će Stadion naše i njegove mladosti biti srušen potegao je dalek put i došao u Banjaluku odakle je ponio jedan betonski komad sa tribina koje je poravnao bager.

“Bilo je to u junu 2002. godine i taj komad zauzima posebno mjesto među brojnim priznanjima koje posjedujem”, rekao nam je Tender (80 godina) sa priličnom dozom sjete.

Danas na mjestu nekadašnjeg SSS koji je po vlasničkim knjigama pripadao preduzeću “Čajavec” nalazi se betonski kolos – simbol privatizacije – odnosno stambeni-poslovni objekat. Tu je smještena administracija Investiciono-razvojne banke i ugostiteljsko-kockarski lokali.

Istovremeno banjalučki sport sve više tone.

Banjaluka.com / Autor: Slobodan Pešević