Dan posvećen parovima koji se bore za potomstvo: Sutrašnji svetac nosi jaku simboliku

Srpska pravoslavna crkva i vjernici sutra, 13. septembra, obilježavaju praznik Polaganja pojasa Presvete Bogorodice, posvećen jednoj od najvažnijih hrišćanskih relikvija – pojasevu koji je, prema predanju, pripadao Bogorodici Mariji.

Iako u crkvenom kalendaru ovaj dan nije upisan crvenim slovom, on uživa izuzetno poštovanje, posebno među ženama koje ga smatraju moćnim danom ispunjenja želja i molitvenih nakana.

Istorija i legenda pojasa

Priča kaže da je nakon Uspenja Presvete Bogorodice, Sveti Toma u njenom grobu pronašao samo pojas, dok njeno tijelo nije bilo prisutno. Pojas je čuvan kao sveta relikvija do kraja Svetog Tominog života, a potom je prenet u Carigrad. U 4. veku bio je u Kapadokiji, da bi kasnije bio stavljen u zlatni kovčeg i nije vađen sve do vremena cara Lava Mudrog.

Legenda o njegovoj moći vezuje se i za caricu Zoi, kojoj su tadašnji ljekari bili nemoćni. Po predanju, carica je sanjala Svetog Tomu koji joj savetuje da se opaše pojasevom Presvete Bogorodice, i odmah je ozdravila. U znak zahvalnosti, sama je zlatnim koncem izvezla cijeli pojas, čime je dobio današnji izgled.

Kasnije, u 14. vijeku, pojas dospjeva u posjed srpskog kneza Lazara, koji ga je sačuvao i, zajedno sa komadom Časnog krsta, poklonio hilandarskom manastiru Vatoped. Svetinja je više puta dijeljena na dijelove, putovala kroz različite zemlje i korišćena u bitkama kao simbol zaštite i pobjede.

Običaji i vjerovanja

Kod Srba ovaj praznik najviše poštuju žene i parovi koji žele potomstvo. Na taj dan vjernici praktikuju molitvu, posjećuju crkve i manastire posvećene Bogorodici i mole za milost, zdravlje i plodnost. Smatra se da molitve izgovorene na ovaj dan imaju posebnu snagu, a one koje ne mogu imati djecu naročito traže pomoć Bogorodice.

Praznik se ponekad obilježava i kao krsna slava, a običaj nalaže da žene u tišini i sa vjerom pristupe molitvi i postu.

U 12. vijeku, pojas je ukraden iz Carigrada posle poraza cara Isaka od bugarskog cara Asama 1185. godine i prenesen u Bugarsku. Poslije toga, u 14. vijeku, pojas dospjeva u posed srpskog kneza Lazara, koji ga je sačuvao i, zajedno sa komadom Časnog krsta, poklonio manastiru Vatoped na Svetoj Gori, prenosi Ona.

Izvor: Srpska info