Profesor klavira sa crnim pojasom

Vedrana Stojić (26), profesor klavira u Muzičkoj školi “Vlado Milošević” u Banjaluci, zasigurno je najtalentovanija pijanistkinja sa ovih prostora, ali i najjača, jer ima crni pojas u karateu.

Ova svestrana djevojka, koja je sada portparol porodične modne kompanije, završila je Akademiju muzičke umjetnosti u Banjaluci sa prosjekom ocjena 9,85 i master studije na Fakultetu muzičke umetnosti u Beogradu.

Muziku je zavoljela na prvim časovima klavira na koje ju je odveo otac Zorislav, a ljubav prema ovoj umjetnosti joj je utkala pokojna profesorka Vera Gajanović.

“Talenat sam naslijedila od oca koji je kao mladić svirao na električnoj gitari. Imao je ponude da nastupa sa “Zabranjenim pušenjem”, ali zbog porodičnih obaveza nije do kraja odsanjao svoj san. Upisao me je u osnovnu muzičku školu godinu ranije, a profesorka Gajanović me je uvela u taj svijet ne sluteći svu divotu muzike u čiji rad mora da se uloži mnogo da bi rezultati bili vidljivi”, priča Stojićeva.

Sa petnaest godina upisala se na karate u klub “Sinđelić”, a iz razloga što ništa ne radi s pola srca, za samo pet godina stigla je do karate majstora, crni pojas prvi dan.

“Zbog ubitačnog tempa u srednjoj muzičkoj školi, kada sam na nastavi znala da budem od osam ujutro do osam naveče, trebao mi je izduvni ventil, neka fizička aktivnost koja će mi odagnati stres i pomoći da se opustim. Izabrala sam karate, jer mi se činio sličan muzici. Svaki pokret ima smisao. To je cijela jedna filozofija i umjetnost kretanja”, kaže Stojićeva i dodaje da je trenirala svaki dan, a nerijetko lagala roditelje da ide na druženje s prijateljima, jer su brinuli da se ne preforsira prvo školom i sviranjem, a zatim i treninzima.

“Osvojila sam više od 30 medalja na takmičenjima. Dobri rezultati su bili posljedica ljubavi, a ne nasilnog treniranja. Prije nekoliko godina prestala sam da treniram zbog obaveza na fakultetu, ali i zbog brojnih nastupa, ali nije isključeno da neću nastaviti”, priča Stojićeva.

Sve te obaveze nisu predstavljale prepreku da njen indeks bude prepun desetki sa samo jednom osmicom. Bila je i stipendista Fonda “Milan Jelić”.

Uspjehe niže i kao pedagog, a svaku osvojenu nagradu svojih đaka doživljava kao svoju. S njima proživljava brige i zaljubljenosti i ne smatra sebe strogim profesorom.

“Kao nastavnik radim tek tri godine, a moje učenice već imaju nekoliko mahom specijalnih i prvih nagrada. Trudim se da u njih utkam što više znanja, ne samo muzičkog nego i opšteg”, kaže Stojićeva i dodaje da se u muzici ne uči tačnosti već doživljaju i prenošenju emocija.

“Muzika je univerzalni jezik duše… Najbolji tonovi izlaze kad muzičar osjeća šta svira, nemoguće je nešto namjestiti, nema prostora za prevaru”, pojašnjava Vedrana i dodaje da sama voli melanholičnu muziku te da se ubraja u red lirsko-dramskih izvođača, jer tuga uvijek nosi jaču emociju.

Nastupi i saradnja

Mlada pijanistkinja nastupa često, bilo samostalno ili u sklopu školskog orkestra.

“Spremam se za solistički koncert koji ću održatu u junu u Njemačkoj. Često nastupam sa operskom divom Dunjom Simić, te u sklopu školskog orkestra dva puta sam svirala sa Banjalučkom filharmonijom, a dugo godina sam bila član vokalno-instrumentalnog ansambla “Belkanto”, kaže Stojićeva.

Izvor: Glas Srpske