Sjećate li se “Igara bez granica”: Banjaluka prije 40 godina imala zapažen nastup (Foto)

Ovog ljeta navršiće se tačno 40 godina od kako je Banjaluka sa svojim timom imala svoj zapaženi nastup na – mnogi još pamte – planetarno popularnim “Igrama bez granica”. Riječ je o televizijskom šou programu koji se, svojevremeno, emitovao putem Evrovizije na skoro sve kontinentalne zemlje. Originalna koncepcija održavala se od 1965-1999. godine pod okriljem Evropske radio-difuzne unije takmičile su se ekipe iz skoro svih evropskih zemalja. Takmičari su bili obučeni u neobične i šarmantno dizajnirane kostime a bili su podjeljeni u razne discipline koji su od učesnika zahtijevali timski “rad”, brzinu, snagu i veliku spretnost svakog pojedivca.

Ideja je potekla od nekadašnjeg predsjednika Francuske Šarla de Gola a igre su manifestovale prijateljstvo među državama, narodima i nacijama u kojima je, uistinu, bilo “važno učestvovati”. Poput još uvijek “živog” Evrosonga, “Igre bez granica” obezbjeđivale su pobjednicima domaćinstvo na narednim Igrama.

Eh, sad uključujemo vlastitu “memorijsku karticu”. Potpisnik ovih redova pratio je nastup ekipe Banjaluke prije četiri decenije koja je učestvovala na “Igrama” u londonskom predgrađu i univerzitetskom centru Sent Olbans udaljen od engleske metropole oko 100 kilometara. Pisao sam izvještaj i objavio foto-reportažu u “TV novostima” – ilustrovanom i specijalizovanom časopisu iz porodice tadašnje “Borbe”. Nažalost, arhivu nisam sačuvao.

Bio sam, sjećam se, impresioniran – dok smo putovali od  hotela “Rojal” gdje su bili smješteni navijači (oko 100) našeg grada do poprišta i završnice neobičnog i popularnog takmičenja – besprijekornom kulturom života: čista i uređena dvorišta, svi prozori na kućama zatvoreni, nigdje nismo zapazili da domaćice suše veš, da se djeca igraju… Dok smo se vozili spratnim autobusom bilo je rano poslijepodne. Vodič, ljubazna Makedonka, nam je objasnila:

“Ovo je termin dok ljudi odmaraju, a živo(s)t počinje poslije 17 časova kada se popije tradicionalni čaj”, rekla je.

Ljetna noć, pored bazena, bila je idealna za takmičenje i uživanje. Podjeljeno je u više disciplina. Što na vodi (vožanje u bačvama) ili u vodi (plivanje zavezanih ruku i nogu), zatim trke zavezanih nogu i u vrećama, pa penjanje na jarbole i druge sportske “drangulije” po mašti kreatora igara.

Takmičenje je trajalo skoro tri časa. Ekipa Banjaluke je čas bila prva, a onda je po zbiru bodova pala na drugo ili treće mjesto. Na kraju, u ukupnom zbiru bodova, Banjaluka je bila – vicešampion. Pehar su odnijeli Portugalci. Kažu da su u Banjaluci gradski “oci” bili srećno što nismo bili prvi jer bi, po pravilu, trebali biti domaćini sljedeće godine a para nije bilo za ovu namjenu. Pored sportista našeg grada bili su tu – po sjećanju – djevojke i mladići iz Italije, Mađarske, Portugalije… Sve u svemu osam lokalnih reprezentacija.

Reprezentativci našeg grada su selektovani iz raznih sportova – atletike, dizanja tegova, rukometa, borilačkih sportova. Prije odlaska na put u London Banjalučane je obukla beogradska konfekcija BEKO u kostime i odjela rađeni po kroju tada čuvenog Li Kupera.

U prvom redu s lijeva na desno, stoje: Siniša Lajić (sada živi u Kanadi),nepoznat(a), Bilko Kačar (Švedska), košarkaš Stevica (nepoznato prezime, Banjaluka), Predić (vlashnik kafe-bara “Mone”, Banjaluka), dr Saša Prostran (doktor u Zavodu “Zotović”,Banjaluka). Drugi red: nepoznat, Mile Šestić (Australija), Ranko Travar (Banjaluka), Velimir Vukajlović (Banjaluka). “Princeze”: Biljana Cvijetić(Kanada), Zdenka Hejpetr (Holandija), Božana Jurić (Banjaluka), Desa Majstorović (Banjaluka).

Ekipa Banjaluke se, prije odlaska u London, tri mjeseca pripremala uglavnom u sadašnjem “Sokolskom domu”, a pod rukovodećom palicom Zlatana Ibrahimbegovića, u to vrijeme reprezentativca Jugoslavije u kajaku na divljim vodama.

Na ostalim fotografijama vidimo ekipu Banjaluke ispred zgrade Opštine (tada) a sada Gradske uprave i slavlje nakon osvojenog – drugog mjesta.

Banjaluka.com / Autor: Slobodan Pešević