Nakon protesta poljoprivrednika na Rači: Gorak ukus seljačkog nezadovoljstva

Svake godine sličan scenarij. Semberski poljoprivrednici, nezadovoljni otkupnom cijenom pšenice koju im nude mlinoprerađivači, posežu za očajničkom mjerom, izlaze na granični prelaz Rača i svojim traktorima na simboličan način izražavaju nezadovoljstvo zbog činjenice da otkupnom cijenom hljebnog žita ne mogu pokriti ni troškove proizvodnje ove žitarice.

Ukoliko bi im, kako sami kažu, bila ponuđena otkupna cijena od 32 pfeninga po kilogramu, za njih bi to predstavljalo čist gubitak i uzaludno oranje i obrađivanje njiva. Ukoliko se, opet, zna da će poljoprivrednici za sjetvu pšenice naplatiti podsticaj resornog ministarstva od 500 KM po hektaru, te da su mogli iskoristiti i regresirano đubrivo, onda je onima koji se ne bave poljoprivrednom proizvodnjom pomalo nelogična priča o neisplativosti sijanja pšenice. S druge strane, i Gradska uprava Bijeljina obećala je da će svaki kilogram otkupljene pšenice dodatno subvencionisati sa 10 pfeninga po kilogramu.

Pšenica je berzanska roba

Pšenica je berzanska roba, što je za Vladu Republike Srpske dovoljno jak argument da ne ulazi u bilo kakva arbitriranja o cijeni ovogodišnjeg roda. Uglavnom, ovdašnji otkupljivači se rukovode ponuđenom cijenom pšenice u Srbiji i na tu cijenu još dodaju i transportne troškove. I proizvođači pšenice u Srbiji zabrinuti su zbopg niske otkupne cijene koja će iznositi od 21 do 22 dinara. Oni smatraju da pšenica bez 24 -25 dinara po kilogramu ne donosi nikakvu akumulaciju, već samo pokriva troškove koji su jesenas iznosili oko 920 evra po hektaru.

Bilo je to u vrijeme Pere Bukejlovića

Semberski poljoprivrednici sa nostalgijom se sjećaju perioda s početka ovog vijeka, kada je na čelu Vlade Republike Srpske, od 2005. godine, bio premijer Pero Bukejlović i kada je pšenica otkupljivana za Robne rezerve po cijeni od 50 pfeninga po kilogramu. Nekad bilo, sad se spominjalo. Dvadesetak godina kasnije, bije se neka druga tržišna i egzistencijalna bitka u kojoj poljoprivredni proizvođači, izgleda, redovno izvlače deblji kraj. Na putu od njive do trpeze, pšenični hljeb sve češće, umjesto da dobije slasni, poprimi gorak ukus seljačkog nezadovoljstva.

Bijeljina.com