Ana kuću i plac kupila od Ćurčije i prodala opštini

Tvrdnje tužilaca u tužbi u vezi sa placem i zgradom Radio Banjaluke, u kojoj tvrde da je Ana Skibinski “lice nepoznatog boravišta” nisu tačne, jer se zna da je ona umrla, zna se gdje je sahranjena, kao što se zna i to da smo moj brat Lovro Trišić i ja njeni zakonski nasljednici.

Izjavio je to unuk i nasljednik Ane Skibinski, poznati banjalučki ljekar Dimitrije Trišić, ističući da o kupoprodaji ovog placa posjeduje svu dokumentaciju koja se takođe nalazi i u Arhivu Republike Srpske.

Taj plac u centru Banjaluke, koji je bio u vlasništvu Radio-televizije RS, odmah nakon što je prešao u posjed preduzeća “Integra inženjering”, kao način plaćanja gradnje RTV Doma, postao je meta zemljišne mafije koja je po oprobanom receptu pronašla navodne nasljednike da ospore vlasništvo.

Ti nasljednici iznenada su se pojavili 50 godina poslije potpisivanja kupoprodajnog ugovora između prodavca Mladena Ćurčije i kupca Ane Skibinski.

Oni su 7. avgusta 2009. godine tužili grad Banjaluku, RTRS i bivšeg vlasnika imovine Anu Skibinski, stavljajući u zemljišne knjige zabilježbu o sudskom sporu. Predmet od tada miruje, a preduzeće “Integra inženjering” onemogućeno je da raspolaže svojom imovinom. Sud predmet drži u ladici.

Taj plac i kuću moja baka Ana Skibinski kupila je od Mladena Ćurčije i zatim je prodala opštini Banjaluka. Nikad niko nju ni nas nasljednike nije ni tužio niti kontaktirao s nama poslije tih transakcija, jer je sve zakonito. Ana je bila emigrant iz Rusije u vrijeme Oktobarske revolucije – kaže Trišić.

On naglašava da postoje svi ugovori i dokumenta o kupoprodajama. Kaže da je Ana 1956. godine opštini “prodala plac pod prisilom”.

Opunomoćenik RTRS-a advokat Miljkan Pucar kaže da je i u odgovoru na tužbu naveo da Ana Skibinski ima zakonske nasljednike, unuke Dimitrija Trišića iz Banjaluke i Lovru Trišića iz Zagreba i da se ne radi o “licu nepoznatog boravišta”.

Sada izvučeni nasljednici Ćurčije Milica Mint iz Beograda i Ljiljana Ćurčija i Ivana Ruskovski iz Zagreba, putem opunomoćenika advokata Siniše Marića iz Banjaluke, traže tužbom da se poništi kupoprodajni ugovor između Ćurčije i Skibinski, jer navodno “prodavac Mladen Ćurčija nikad nije potpisao ugovor” i jer mu “nije isplaćena kupoprodajna cijena”.

Međutim, ovaj ugovor o prodaji je u posjedu Glasa i nosi datum 31. decembar 1947. godine.

U tom ugovoru, koji je zaključen u Sreskom sudu Banjaluka, u prisustvu sudije Mirjane Pašalić i voditelja zemljišnih knjiga Branka Vasića, piše da je Ana Skibinski Ćurčiji plac i kuću platila 260.000 dinara, a državi porez u iznosu od 27.300 dinara.

U posjedu Glasa je i izjava Mladena Ćurčije od 19. januara 1949. godine, iz koje se vidi da je kuća prodata legalno, a u toj izjavi Ćurčija objašnjava na šta je potrošio novac od prodaje kuće.

Dokumentacija

U gruntovnici i u Administrativnoj službi grada nema nijednog dokumenta o izvršenim transakcijama, mada bi morali tamo da se nalaze. Dokumentacija u vezi sa ovim predmetom ostala je “čitava” još jedino u Arhivu RS.

Upućeni u kupoprodaju zemljišta u Banjaluci tvrde da bi policija i tužioci, ako bi se ovim bavili, imali pune ruke posla.

Izvor: Glas